صد و چهار

امروز با یکی دیگر از ترس های بی دلیلم شاخ به شاخ شدم

رفتم خرید لباس

تنهایی 

حتما میدانی که مانند تنهایی دکتر رفتن و تنهایی سینما رفتن چقدر عجیب غریب و ترسناک است _یعنی بود_

رفتم توی مغازه و اصلا به روی خودم نیاورم که چقدر از این کار بدم می اید

انتخاب کردم 

پرو کردم 

کارت کشیدم

امدم بیرون

و مثل همیشه فهمیدم قضیه انقدر ها هم ترسناک نیست

کم کم دارم بزرگ میشوم 

و این بزرگ شدن خودش را در تمام ابعاد زندگیم به نمایش گذاشته

گاهی ترسناک است 

گاهی باعث میشود دلم بخواهد از بیرون به خودم نگاه کنم 

و گاهی عذابم میدهد 

در کل یک جبرِ ناگریزانه است و خب اتفاق افتاده، متاسفانه به خواستن یا نخواستن یا درخواست وقت اضافه من هم توجه نکرده 

فردا سالگرد فوت پدر و مادرِ مامان است 

ما امشب دورهم جمع شدیم

فردا صبح هم همین کار را میکنیم

و فردا عصر هم

حلما امشب تنهایی من را شکست

دور خانه را دور زد، ساعت کوچک قرمزم را توی مشتش گرفت و گفت یکی از ان بزرگ هایش را که روی سرش زنگ دارد را بخرم 

گفت اگر تلفن خانه زنگ خورد من جوابش را بدهم و فردا صبح حتما برای همدیگر لاک بزنیم

و خوابید

امروز کاملا در اختیار خانواده بودم 

امروز کاملا شبیه یک خانواده بودیم