صد و شش

از بی رحمانه ترین های زندگی منتظر موندنه

اینکه منتظر کسی یا چیزی باشی 

و اونقدر لحظه به پایان رسیدن انتظارو تو ذهنت بسازی که تمام قرارتو از دست بدی

من عاشق نشدم ولی، زیاد منتظر موندم و فکر میکنم منتظر موندن خیلی دردناک تر و ازاردهنده تره 

ولی در عوض اینکه ببینی یه سری ادم یه تایمی رو نه تمام و کمال اما منتظرت بودن، منتظر اینکه بالاخره ببینیشون 

خیلی شیرینه 

و خیلی دوست داشتنی 

و خیلی قابل احترام 

پی نوشت: شبای این اخرای تابستون شبیه، شباییه که تا صبح رمان عاشقانه میخوندم و با تک تک شخصیت هایی که خیلی وقتا انچنان هم قوی پرداخت نشده بودن زندگی میکردم 

حس خوبی بهم میده 

پی نوشت: شبیه نامه های جودی شد شماره صد و شش، هی نوشتن و پس نوشتن و اینا

فقط خواستم بگم این هم که ادم کسی را نداشته باشه تا ایده های توی ذهنشو بهش بگه و با اون پرداختش کنه و در نهایت عملیش کنه بی رحمانه اس

دنیا بی رحمانه اس کلا