صد و چهارده

کل دیروز دستم بند یک پاورپوینت کوفتی درمورد نقوش بلوری و شبه بلوری بود اخر شب که تایید استاد رو گرفتم کلی خوشحال شدم

یکجور خوشحالی با این مضمون که :بالاخره تلاشی کردم که نتیجه داد پس ممکنه بقیه تلاش ها هم نتیجه بده

بعد کلی توی فضای تراس مانند خانه زیرنور شفاف ستاره های جذاب بالا و پایین پریدم و خوشحالی کردم

و یک ساعت بعد هیچ اثری از حجم شادی تایید شدنم هیچ جای مغز و قلبم نبود

به نظرم انصافانه است

یعنی خب

بالاخره مقاله ام در isi که تایید نشده 

ولی کلیت موضوع که خوشی های زندگی هرروز کوچک تر و گذرا تر میشوند اصلا چیز جالبی نیست