سی وچهار

همان شب که با ص.ص اتوبوس اشتباه سوار شدیم 

 و هردومان له له بودیم 

یک جایی را نشانش دادم و گفتم شبیه محله های قدیمی رشت است

و گفتم باید رشت را دید

و گفتم دکتر عکس های خیلی خوبی از ان محله ها گرفته

و گفت دکتر را می شناسد و گاهی با هم سلام علیک دارند

پسرها همین طورند 

تعداد زیادیشان باهم سلام و علیک دارند بدون اینکه جز اسم و فامیل یک خط درمورد طرفشان بدانند

به هرحال، از من پرسید دکتر را از کجا میشناسم و گفتم دوست ساج است 

بعد گفتم خیلی خوب است 

گفت پسره یا عکساش؟

اسم دکتر را میدانست و نگفت حدس زدم درموردش مطمئن نیست

گفتم خودش

گفتم خیلی رفیق است برای ساج

و اینکه توی زندگی ساج است خیالم را راحت میکند

بغصم گرفت گفتم همکار محترم هم همینطور است

اصلا اینکه چندبار جلوی صاد گریه کردم از دستم در رفته و برایم مهم هم نیست دیگر

به روی خودش نیاورد

بعد از چند دقیقه 

گفت میتونم بدون هیچ پشتوانه ای سال ها گریه کنم 

صاد این را گفت و من اشک هایم را با سرانگشت گرفتم 

همه این ها را همین الان یادم امد

همین الان که توی مغزم راجع به همکار محترم دعواست 

همین الان که سم گنگ است و نمیداند من توی زندگیش دقیقا کجا هستم و چه هستم

همین الان که نمیدانم نیل را چطور ارام کنم

همین الان دقیقا این ها یادم امد