دلم قرار نمیگیرد، قرارِ دلم

قرارمان این نبود که دل به دریا بزنی و

من خیره به در روزها را سپری کنم

قرارمان این نبود که بوی عطرت دیوانه ام کند

که هزار فرسنگ زیر دریا دنبالت بگردم

قرارمان قرار گرفتن کنار هم بود

قرارمان بی قراری ام نبود

التماس به آسمان و دریا نبود بلکم نشانی از تو به دستم بدهند

این دست خالی و دل پر 

این چشم پر و مغز خالی

این همه خاطره از نبودنت 

هیچ کدام این ها در قرارمان نبود

باشد

اصلا به گم شدنت ادامه بده

فکر کردی من دست از پیدا کردنت برمی دارم؟

فکر کردی قرارهایی را که فراموش کرده ای فراموش میکنم؟

دست هایم حافظه دارند

چشم هایم 

گوش هایم

تمام جانم حافظه دارند و این حافظه به من دروغ نمی گوید

قرارمان ماندن بود

تو بمان 

من هم می مانم

تو زیر دریا

من چشم به راهت

لانتوری

به ریحان که دلیل دیدن لانتوری را گفتم سرش را زد توی شیشه 

فقط به نشانه ی اعتراض 

میخواهم بگویم اصلا محکم نزد 

صرفا جهت اینکه اوج ناامیدیش را به رخ بکشد

لانتوری داستان مریم و بخشش نبود 

داستان پاشا و عشق احمقانه اش بود

عشق به دختری بزرگتر از خودش 

به مرز دیوانگی رسیدن و بعد شلیک !!

فیلمبرداری و طرح و داستان عالی بود اما چیزی که شدیدا ازارم داد بخشش مریم بود

ادم یک وقت هایی باید از پز ادم خوب بودن بیرون بیاید 

همه ما یک گرگ درونمان داریم که باید درست و حسابی تربیتش کنیم 

نه اینکه رام شود 

نه

گرگ نباید رام شود فقط باید یاد بگیرد کی خودی نشان دهد 

ادم یک وقت هایی نباید ببخشد

نه به خاطر خودش 

نه به خاطر اینده و احساس و غرور له شده اش 

صرفا به خاطر بقیه

به خاطر ادم هایی که ممکن است سال ها بعد به جای ما باشند

مامان و ریحان با من به نتیجه نرسیدند 

من هم با انها به نتیجه نرسیدم 

فقط همیشه ادم خوبه بودن خوب نیست 

گفتنی ها کم نیست

کم کم میخوام دیگر ادم ها را نخوانم 

نه چشم 

نه از قلب

نه از لب

ادم ها راباید دید

با چشم

منظورم چشم سر است 

ادم ها را نباید فهمید باید حفظ کرد 

حفظ بچگی ها

حفظ فین فین زیر پتو بخاطر سرما

نباید میفهمیدم چقدر هم بازی هایم اشغال شده اند 

نباید میفهمیدم چقدر اشغال شده ام

نباید میفهمیدم چه به سر مامان امد

باید همیشه از نوید بپرسم بدترین تنبیهمان چه بود

باید همیشه بدون نگاه بگوید رو به دیوار ایستادن 

باید همیشه حسین دانه کاج برایم بچیند و انشا برایم بگوید

باید همیشه این باید ها همیشگی باشند

دلم میخواست این محبت های عاریه ای را بغل بگیرم 

دلم میخواست یاد چندسال پیشم نیفتم و اینقدر احساس زوال نکنم

چه میشد اگر هنوز با نوید و محمد پیکی خوراکی میخوردیم و تا مکینه می دویدیم؟

اخ که کاش میشد پیتر پن می امد و من را میبرد به سرزمین محال 

من این کوفتی که بهش میگویند دنیا و در ان برای هم دیگر دعای صلح میخوانند و بمب هیدروژنی میسازند را نمیخواهم

این جایی که هیچ جایش بلوطی تیر نمیخورد 

منظورم این است که اخر همه عشق ها به رابطه میرسد نه به یک بوسه روی پیشانی

این را به مهمان ویژه هم گفتم گفت تهش همین است، اخر عشق همین رابطه است و برای همین است

میدانید، راستش میخواستم تمام ان منطقش را رفلکس کنم اما دیدم خب چند نفر هستند که اوج عشق را در تخت نبینند؟ 

ادم ها فقط زر میزنند پاکند و پاکی را دوست دارند و 

برای جهان ارزوی صلح میکنند 

میدانید چرا؟ چون با صدای تیک تاک یک ساعت قدیمی میتوانند تا سر حد مرگ عصبانی شوند :) 

داستان دختری که میان انبوه «اگر» ها گم شد

کاش اىن زمستان مىگذشت و بهار مىگذشت و تابستان مىگذشت و دنىا در پاىىز می اىستاد

مى اىستاد تا حال من خوب شود و حالمان خوب شود و همىنجور مى اىستاد تا حال دنىا خوب شود

مى اىستاد تا از سفر خسته شوى و برگردى 

تا وسط پاىىز بهارانه باران بزند و پامچال ها گُل بدهند 

سه روز در هفته به گلدان ها آب بدهم و هنوز پاىىز باشد

آخ اگر پاىىز مىماند 

اگر اىن زمستان لعنتى نمى آمد

اگر آن تابستان کوفتى نبود

 راستى که «اگر» این «اگر‌»ها، «اگر» نبودند

«اگر» بودند

چقدر زندگى بهارى مىگذشت 

#ى

#بى 

#نخطه

نگفتمت نرو انجا که اشنات منم

همین طور باری به هربار که نمیشود دست مرا ول کنی و بروی

باید دستم را بگذاری در دست اتفاقات خوب

خاطره ها را از خیابان ها، کوچه ها، کافه ها از ذهن من بشویی

بعد لای کتاب ها بگردی و یک سری کلمات را ممیز کنی

باید جلوی هراحتمال برگشتی را گرفت

باید حروف اشنا را از زبان ادم ها بگیری و بسوزانی و خاکسترش را زیر زمین دفن کنی

آن وقت میتوانی بروی

از دلم،مغزم،باورم،خاطراتم که پاک شوی دنیا جای بهتری برای زندگی میشود 

#بی_مخاطب

A

آدم ها اینطورند 

می ایند حرف میزنند

حرف میزنی

گریه میکنند

دلداری میدهی 

و بعد میروند همه ی خاطرات را پامالِ احساساتِ غلطشان میکنند

این یکی میشود چندمین مورد

به طرز رقت باری دلم برای خودم و دوستانه هایم میسوزد

کاش یاد میگرفتم بی تفاوتی و خود داری را