سی و پنج

یک سری چیزها هست که هیچوقت نمیفهمیشان

تا وقتی که بیایند و توی صورتت داد بزنند 

و تو انوقت به خودت می ایی

مسئله ساده ای است که اتفاق افتاد

و برخلاف تمام اتفاقات پیچیده که ای که در این چند روز افتاد

دلم میخواهد که امروز را برایت تعریف کنم 

از خستگی که ذاتا همراهم است 

نه تمرین طراحی کردم

نه ایستایی حل کردم 

و نه جزوه هایم را پاک نویس کردم 

به جایش شمس لنگرودی و قسمتی از داستان نیکا را خواندم 

بعد از ساج خواستم چرت ترین فیلمی که دارد را برایم بفرستد

راستش مدت زبادی است که فیلم خوب ندیده ام 

نه اینکه نباشد، دلم نمیخواهد 

به هرحال everything everything را برایم فرستاد و من شروع کردم 

داستان یک دختر بود که مریضی نقص ایمنی شدید داشت و از چند ماهگی پایش را از خانه بیرون نگذاشته بود

میتوانی حدس بزنی که عاشق یک پسر میشود و... 

یک جایی برای مادرش مینویسد که: یادت هست اولین باری که شازده کوچولو رو خوندیم چقدر ناراحت شدم وقتی فهمیدم بخاطر گلش مرده... 

تا همین جا دیدم

شوک شدم 

به ساج گفتم مگه شازده کوچولو اخرش میمیره؟

ساج هاج و واج نگاهم کرد و گفت که با اینکه تازه این کتاب را خوانده چیز زیادی یادش نیست 

شازده کوچولو را از کتابخانه بیرون کشیدم و فصل های اخرش را دوباره خواندم

یکجور خاصی بود

انگار نه انگار چندین بار این کلمات را خوانده و شنیده بودم 

کلمه «جَست» را خواندم که نه بلعیدم، از ته دل زار زدم

نباید اینطور میشد

ساج خندید از ته دل

درست برعکس من 

در اغوشم گرفت و مدام گفت که بخاطر رسیدن به گلش مرده

و من به تمام معشوقه های دنیا لعنت فرستادم 

به همه گل های اهلی شده

و به همه حقیقت هایی که زمانی سرسری از سر گذراندم و یکجایی توی صورتم خوردند 

بد خوردند