نود و پنج

یکی که نمیدونم کیه تو ذهنم یه کاغذو مچاله کرد و با حرص کوبید روی زمین

سرشو محکم تکون میده که فکرای توی ذهنش پخش و پلا بشن تو خلا ذهن من 

انگار ذهن من شغلش این باشه 

انگار من همیشه همینجور نشسته باشم که بیاد مشتشو با حرص پرتاب کنه سمتم

که کاغذای مچاله شدشو بکوبه کف مغزم